بررسی عقلانیت سیاستگذاری عمومی در ایران: مطالعه موردی «قانون هدفمند کردن یارانه ها»

هدف این پژوهش بررسی عقلانیت سیاستگذاری عمومی در ایران است. چراکه سیاستگذاری در ایران، ضمن موفقیت در برخی عرصه ها، برخی دیگر از عرصه های جامعه را با بحران مواجه ساخته است؛ یعنی شهروندان باسیاست های روبه رو هستند که برخلاف آنچه در مرحله تقنین وعده داده شده است؛ عملیاتی و کاربست پیداکرده است. پژوهش حاضر با در نظر گرفتن محذورات سیاست ها در مرحله اجرا در پی پاسخ به این سؤال اصلی است؛ چگونه می توان بر ناکارآمدی های مرحله اجرای سیاست گذاری فائق آمد؟ به زعم محققان با در نظر گرفتن تمهیداتی همچون رعایت عقلانیت در مرحله تقنین، می توان ناکارآمدی های مرحله عملیاتی سیاست گذاری ها را به حداقل ممکن تقلیل داد. با تکیه بر تئوری عقلانیت چهارگانه اسنلن (عقلانیت اقتصادی، سیاسی، حقوقی و حرفه ای) به عنوان سازه نظری، به طور موردی به مطالعه «قانون هدفمند کردن یارانه ها» پرداخته شده است تا با محک ابعاد چهارگانه عقلانیت قانون مذکور، ضرورت توجه به مرحله تقنین و تمهیدات عقلانی خاص آن موردتوجه قرار گیرد. روش جمع آوری داده ها میدانی- مصاحبه ای و روش تجزیه وتحلیل اطلاعات کیفی بوده است. یافته های پژوهش حاکی از عدم توجه سیاست گذاران به تمهیدات اجرایی در حین تقنین است.